درباره کتاب اندازه گیری، سنجش و ارزشیابی آموزشی
از آنجا که متخصص اندازه گیری به ویژگی روانی مورد نظرش دسترسی مستقیم ندارد تا مانند یک ویژگی جسمی یا یک رفتار آشکار آن را مستقیماً اندازه بگیرد، ناچار است به رفتارهایی از فرد که به گمان او معرف ویژگی روانی مورد نظر هستند مراجعه کند و به اندازه گیری آن ها بپردازد. مثلاً رفتارهایی از افراد را که معرف هوشمندی یا کم هوشی هستند اندازه می گیرد و بر اساس آن ها تعیین می کند که نمره ی هوش هر کسی چقدر است، یا با پرسیدن سؤال هایی از دانش آموزان کلاس تعیین می کند که هر یک از آن ها چه مقدار از دانش و مهارت های درسی را که قرار بوده است یاد بگیرد، یاد گرفته است.