تا دهه 1950، بیشتر مردم خواب را بخشی غیرفعال از زندگی روزمره می دانستند. 70 سال به جلوآمده ایم و اکنون می دانیم که مغز ما در هنگام خواب بسیار فعال است. علاوه بر این، خواب بر عملکرد روزانه و سلامت جسمی و روانی ما از بسیاری جهات تأثیر می‌گذارد. خواب یک عمل ضروری است که به بدن و ذهن اجازه می دهد تا شارژ شوند و وقتی از خواب بیدار شدند، سرحال و هوشیار باشند. خواب سالم همچنین به بدن کمک می کند تا سالم بماند و از بیماری ها جلوگیری کند. بدون خواب کافی، مغز نمی تواند به درستی کار کند. این روند، می تواند توانایی های انسان را برای تمرکز، تفکر واضح و پردازش خاطرات مختل کند.
برنامه های کاری، استرس های روزانه، محیط آشفته اتاق خواب و شرایط پزشکی همگی می توانند مانع از خواب کافی شوند. یک رژیم غذایی سالم و عادات سبک زندگی مثبت می تواند به اطمینان از خواب کافی در هر شب کمک کند. اما برای برخی، کمبود مزمن خواب ممکن است اولین علامت اختلال خواب باشد.
بررسی علمی خواب:
یک «ساعت بدنی درونی » چرخه خواب را تنظیم می کند و زمانی را که فرد احساس خستگی و آمادگی برای رختخواب رفتن یا سرحالی و هوشیاری می کند، کنترل می کند. این ساعت در یک چرخه 24 ساعته به نام ریتم شبانه روزی کار می کند. نور، بر ریتم شبانه روزی تأثیر می گذارد. مغز، شامل ناحیه خاصی از سلول های عصبی به نام هیپوتالاموس و مجموعه ای از سلول ها در هیپوتالاموس به نام هسته سوپراکیاسماتیک است که وقتی چشم ها در معرض نور طبیعی یا مصنوعی قرار می گیرند، سیگنال های آن را پردازش می کنند. این سیگنال ها به مغز کمک می کنند تا تشخیص دهد که روز است یا شب.
با ناپدید شدن نور طبیعی در هنگام غروب، بدن شروع به ترشح ملاتونین می کند، هورمونی که باعث خواب آلودگی می شود. هنگامی که خورشید در صبح طلوع می کند، بدن هورمونی به نام کورتیزول ترشح می کند که انرژی و هوشیاری را افزایش می دهد.
در روند مغزی، مواد شیمیایی سیگنال‌دهنده عصبی به نام انتقال‌دهنده‌های عصبی با تأثیر بر روی گروه‌های مختلف سلول‌های عصبی یا نورون‌های مغز، خواب یا بیداری ما را کنترل می‌کنند. نورون‌های ساقه مغز که مغز را به نخاع متصل می‌کنند، انتقال‌دهنده‌های عصبی مانند سروتونین و نوراپی نفرین تولید می‌کنند که برخی از قسمت‌های مغز را در حالت بیداری فعال نگه می‌دارند. نورون های دیگر در پایه مغز، در حالت خواب شروع به سیگنال دهی می کنند. این نورون ها سیگنال هایی را که ما را بیدار نگه می دارند، خاموش می کنند.
تحقیقات حاکی از آن است که یک ماده شیمیایی به نام آدنوزین در زمانی که بیدار هستیم در خون ما تجمع می یابد و باعث خواب آلودگی می شود. شخص، پس از بیدار شدن از خواب، در طول روز به طور فزاینده ای خسته می شود و این احساس خستگی، قبل از خواب به اوج خود می رسد. انگیزه خوابیدن یا هموستازی خواب-بیداری ممکن است با آدنوزین که یک ترکیب آلی تولید شده در مغز است، مرتبط باشد. سطح آدنوزین در طول روز با خستگی بیشتر افزایش می یابد تا در نهایت، بدن آن را در طول خواب تجزیه کند.
انسان ها چقدر به خواب نیاز دارند؟
میزان خواب مناسب افراد تا حد زیادی به سن بستگی دارد. گرچه معمولا، بیشتر بزرگسالان به ۷ تا ۹ ساعت خواب در شبانه روز نیاز دارند. کودکان و نوجوانان به میزان قابل توجهی به خواب بیشتری نیاز دارند، به خصوص اگر کمتر از پنج سال سن دارند.
بنیاد ملی خواب، میزان خواب روزانه زیر را برای گروه های سنی مختلف به شرح زیر توصیه می کند.
- نوزاد 0-3 ماه: 14-17 ساعت
- نوزاد 4-11 ماه: 12-15 ساعت
- کودک نوپا 1-2 سال: 11-14 ساعت
- پیش دبستانی 3-5 سال: 10-13 ساعت
- سن مدرسه 6-13 سال: 9-11 ساعت
- نوجوان 14-17 سال: 8-10 ساعت
- بزرگسالان جوان 18-25 سال: 7-9 ساعت
- بزرگسالان 26-64 سال: 7-9 ساعت
- بزرگسالان مسن تر 65 سال یا بیشتر: 7-8 ساعت
اهمیت خواب کافی
برای اکثر بزرگسالان، حداقل هفت ساعت خواب در هر شب، برای عملکردهای شناختی و رفتاری مناسب مورد نیاز است. خواب ناکافی می تواند منجر به عواقب جدی شود. برخی از مطالعات نشان داده‌اند که کمبود خواب افراد را در برابر کمبود توجه، کاهش شناخت، واکنش‌های تاخیری و تغییرات خلقی آسیب‌پذیر می‌کند.
گفته می شود، در افراد نوعی تحمل نسبت به محرومیت مزمن از خواب ایجاد می شود. این افراد، حتی اگر مغز و بدنشان به دلیل کمبود خواب دچار مشکل شود، باز هم ممکن است از کمبودهای خود آگاه نباشند. زیرا، خواب کمتر برای آنها طبیعی شده است. علاوه بر این، کمبود خواب با خطر بیشتری برای احتمال ابتلا به برخی بیماری ها و شرایط پزشکی همراه هست که عبارتند از: چاقی، دیابت نوع 2، فشار خون بالا، بیماری قلبی، سکته مغزی، سلامت روان ضعیف و مرگ زودرس.
بزرگسالانی که هر شب به میزان کافی نمی خوابند، می توانند برخی از شیوه های زندگی مثبت و عادات خوب خواب را به کار گیرند، تا ساعت خوابشان تنظیم شود:
- یک ساعت خواب واقع بینانه تعیین کرده و هر شب، حتی در تعطیلات آخر هفته، به آن پایبند باشند.
- تنظیمات دمای راحت و سطح نور کم را در اتاق خواب خود حفظ کنند.
- مطمئن شوند که یک محیط خواب شامل تشک، بالش و ملحفه راحت دارند.
- "ممنوعیت صفحه نمایش" را در تلویزیون، رایانه و تبلت، تلفن همراه و سایر وسایل الکترونیکی در اتاق خواب خود در نظر بگیرند.
- از مصرف کافئین، الکل و وعده های غذایی بزرگ در ساعات قبل از خواب خودداری کنند.
- از مصرف دخانیات در هر زمان از شبانه روز خودداری کنند.
- ورزش در طول روز؛ اینکار می تواند به آنها کمک کند تا عصرها آرام شوند و برای خواب آماده شوند.
مراحل خواب
هنگامی که به خواب می رویم، بدن ما یک چرخه خواب را دنبال می کند که به پنج مرحله تقسیم می شود. مراحل اول خواب با حرکات غیرسریع چشم (NREM) و مرحله آخر خواب با حرکت سریع چشم (REM) معروف است. این مراحل خواب در یک چرخه از مرحله 1 تا خواب REM پیشرفت می کنند، سپس چرخه دوباره با مرحله 1 شروع می شود. نوزادان بیش از نیمی از زمان خواب خود را در خواب REM می گذرانند و 30 درصد باقی مانده را در مراحل دیگر.
مرحله1: این مرحله، مرحله اول انتقال بین بیداری و خواب را نشان می دهد و شامل خواب سبک است. در مرحله 1، ما به خواب رفته و از خواب خارج می شویم و به راحتی بیدار می شویم. ماهیچه ها شل می شوند و ضربان قلب، تنفس و حرکات چشم شروع به کند شدن می کنند، مانند امواج مغزی که در هنگام بیداری فعال تر هستند. مرحله 1 معمولاً چند دقیقه طول می کشد. افرادی که از مرحله 1 خواب بیدار می شوند اغلب تصاویر بصری تکه تکه را به یاد می آورند. بسیاری نیز انقباضات ناگهانی عضلانی به نام هیپنیک میوکلونی یا تکان‌های هیپنیک را تجربه می‌کنند که اغلب با احساس زمین خوردن همراه است. این حرکات ناگهانی، شبیه به "پرشی" است که ما هنگام متعجب شدن در خواب انجام می دهیم. برخی از افراد اختلال خوابی را تجربه می‌کنند که به عنوان حرکات دوره‌ای اندام به خواب رفته (PLMS) شناخته می‌شود، که در آن، افراد حرکات مکرر پا را تجربه می‌کنند.
مرحله 2: این مرحله دوم خواب NREM با خواب عمیق تر مشخص می شود. زیرا، ضربان قلب و ضربان تنفس کم می شود و ماهیچه ها آرام تر می شوند. حرکات چشم متوقف می شود و دمای بدن کاهش می یابد. جدا از چند لحظه کوتاه فعالیت الکتریکی با فرکانس بالاتر، امواج مغزی نیز کند باقی می مانند. مرحله 2، معمولا طولانی ترین مرحله از چندین مرحله خواب است. هنگامی که وارد این مرحله خواب می شویم، حرکات چشم متوقف می شود و امواج مغزی (نوسانات فعالیت الکتریکی که با الکترودها اندازه گیری می شود) کندتر می شود و گاه به گاه امواج سریعی به نام دوک های خواب شدیدتر می شود.
مرحله 3: این مرحله، نقش مهمی در ایجاد احساس شادابی و هوشیاری در روز بعد ایفا می کند. ضربان قلب، تنفس و فعالیت امواج مغزی همگی به پایین ترین حد خود می رسند و ماهیچه ها به همان اندازه آرام هستند. مرحله 3 در ابتدا طولانی تر و در طول شب کاهش می یابد. در مرحله 3، امواج مغزی بسیار آهسته به نام امواج دلتا شروع به ظاهر شدن می کنند که با امواج کوچکتر و سریعتر پراکنده می شوند.
مرحله 4: در مرحله 4، مغز تقریباً به طور انحصاری امواج دلتا تولید می کند.
بیدار کردن کسی در مراحل 3 و 4 که با هم خواب عمیق نامیده می شوند، بسیار دشوار است. هیچ حرکت چشم یا فعالیت ماهیچه ای وجود ندارد. افرادی که در خواب عمیق از خواب بیدار می شوند، فوراً خود را تطبیق نمی دهند و اغلب تا چند دقیقه پس از بیدار شدن احساس گیجی و سردرگمی می کنند. برخی از کودکان در طول خواب عمیق شب ادراری، وحشت شبانه یا راه رفتن در خواب را تجربه می کنند.
مرحله REM: اولین مرحله REM حدود 70 تا 90 دقیقه پس از به خواب رفتن رخ می دهد. همانطور که از نام آن پیداست، چشم ها به سرعت در زیر پلک ها به جلو و عقب حرکت می کنند. تعداد تنفس، ضربان قلب و فشار خون شروع به افزایش خواهند کرد. رویا دیدن معمولاً در طول خواب REM اتفاق می‌افتد و دست‌ها و پاها در این مرحله فلج می‌شوند. محققان معتقدند که هدف بدن از این فلج شدن، جلوگیری از انجام عمل فیزیکی درهنگام رویا دیدن است. مدت زمان هر چرخه خواب REM با افزایش ساعات شب افزایش می یابد. مطالعات متعدد، همچنین خواب REM را با تثبیت حافظه، فرآیند تبدیل تجربیات اخیراً آموخته شده به خاطرات بلندمدت، مرتبط کرده اند. مدت زمان مرحله REM با افزایش سن کاهش می یابد و باعث می شود زمان بیشتری را در مراحل NREM بگذرانید. هنگامی که به خواب REM می رویم، تنفس ما سریع تر، نامنظم تر و کم عمق تر می شود، چشم ها به سرعت در جهات مختلف تکان می خورند و عضلات اندام به طور موقت در طول خواب فلج می شوند. ضربان قلب افزایش می یابد، فشار خون افزایش می یابد. هنگامی که افراد در طول خواب REM از خواب بیدار می شوند، اغلب داستان های عجیب و غریب و غیرمنطقی را بعنوان رویا توصیف می کنند.
یک چرخه کامل خواب در اکثر افراد، به طور متوسط 90 تا 120 دقیقه طول می کشد. اولین چرخه خواب هر شب، شامل دوره های نسبتاً کوتاه REM و دوره های طولانی خواب عمیق است. خواب NREM حدود 75٪ تا 80٪ از هر چرخه را تشکیل می دهد. با پیشروی شب، دوره های خواب REM افزایش می یابد در حالی که خواب عمیق کاهش می یابد. تا صبح، افراد تقریباً تمام زمان خواب خود را در مراحل 1، 2 و REM می گذرانند.
همچنین ممکن است در طول شب برای مدت کوتاهی از خواب بیدار شوید اما روز بعد را به یاد نیاورید. این قسمت ها به مراحل "W" معروف هستند.
چه چیزی بر کیفیت و طول خواب تأثیر می گذارد؟
از آنجایی که خواب و بیداری تحت تأثیر سیگنال های انتقال دهنده عصبی مختلف در مغز قرار می گیرند، غذاها و داروهایی که تعادل این سیگنال ها را تغییر می دهند، بر احساس هوشیاری یا خواب آلودگی و میزان خواب نیز تأثیر می گذارند. نوشیدنی های کافئین دار مانند قهوه و داروهایی مانند قرص های لاغری و ضد احتقان ها برخی از قسمت های مغز را تحریک می کنند و می توانند باعث بی خوابی یا ناتوانی در خواب شوند. بسیاری از داروهای ضد افسردگی خواب REM را سرکوب می کنند. سیگاری‌های شدید اغلب خیلی سبک می‌خوابند و میزان خواب REM را کاهش می‌دهند. همچنین به دلیل ترک نیکوتین، پس از 3 یا 4 ساعت خواب از خواب بیدار می شوند. بسیاری از افرادی که از بی خوابی رنج می برند، سعی می کنند این مشکل را با الکل حل کنند. در حالی که الکل به افراد کمک می کند تا به خواب سبک بروند، و REM و مراحل عمیق تر و ترمیم کننده خواب را از آنها می گیرد و به همین دلیل آنها می‌توانند به راحتی از خواب بیدار شوند.
ما بخشی از توانایی تنظیم دمای بدن خود را در طول REM از دست می دهیم، بنابراین دمای غیرعادی گرم یا سرد در محیط می تواند این مرحله از خواب را مختل کند. اگر خواب REM یک شب مختل شود، دفعه بعد که چرت می‌زنیم بدن ما از روند عادی چرخه خواب پیروی نمی‌کند. درعوض، اغلب مستقیماً به خواب REM می‌رویم و دوره‌های طولانی‌تری از REM سپری می کنیم تا زمانی که به این مرحله از خواب برسیم.
اغلب گفته می شود، افرادی که تحت بیهوشی یا در کما هستند در خواب هستند. با این حال، افراد در این شرایط نمی توانند بیدار شوند و الگوهای پیچیده و فعال امواج مغزی را که در خواب عادی دارند، تولید نمی کنند. امواج مغزی آنها بسیار آهسته و ضعیف و غیرقابل تشخیص هستند.
کم خوابی
محرومیت از خواب، به عدم داشتن کامل خواب کافی گفته می شود. خواب ناکافی برعملکرد بدن تأثیر منفی می گذارد. کارشناسان می گویند اگر در طول روز احساس خواب آلودگی می کنید، حتی در حین فعالیت های خسته کننده، خواب کافی نداشته اید. اگر به طور معمول در عرض 5 دقیقه پس از دراز کشیدن به خواب می روید، احتمالاً دچار کم خوابی و اختلال خواب هستید. خواب های کوچک یا دوره های بسیار کوتاه خواب در یک فرد بیدار، یکی دیگر از علائم کمبود خواب است. در بسیاری از موارد، افراد آگاه نیستند که در حال تجربه میکروخواب هستند.
برای بی خوابی کوتاه مدت، پزشکان ممکن است قرص های خواب تجویز کنند. با این حال، اکثر قرص‌های خواب‌آور پس از چندین هفته استفاده شبانه از کار می‌افتند، اما استفاده طولانی‌مدت می‌تواند در خواب خوب اختلال ایجاد کند. بی خوابی خفیف، اغلب با انجام عادات خواب خوب قابل پیشگیری یا درمان است. برای موارد جدی‌تر بی‌خوابی، محققان گزینه‌های دیگری را آزمایش می‌کنند، مانند:
تاثیرات منفی کم خوابی
بسیاری از مطالعات نشان می دهد که کم خوابی خطرناک است. افراد کم خواب که با استفاده از شبیه ساز رانندگی یا با هماهنگی دست و چشم مورد آزمایش قرار می گیرند به اندازه افراد مست یا حتی بدتر از آنها عمل می کنند. کم خوابی، همچنین اثرات الکل را بر بدن تشدید می کند، بنابراین یک فرد خسته که مشروب می نوشد، نسبت به فردی که به خوبی استراحت می کند، آسیب بیشتری می بیند.
از آنجا که خواب‌آلودگی آخرین مرحله مغز قبل از به خواب رفتن است، رانندگی در حالت خواب‌آلودگی اغلب می‌تواند منجر به فاجعه شود. کافئین و سایر محرک ها نمی توانند بر اثرات کم خوابی شدید غلبه کنند. اگر در تمرکز چشمان مشکلی باشد، اگر خمیازه کشیدن را نتوان متوقف کرد، یا اگر رانندگی چند مایل گذشته را به خاطر ندارید، احتمالاً آنقدر خواب آلود هستید که نمی توانید ایمن رانندگی کنید.
مشکلات خواب تقریباً در همه افراد مبتلا به اختلالات روانی، از جمله مبتلایان به افسردگی و اسکیزوفرنی رخ می دهد. برای مثال، افراد مبتلا به افسردگی اغلب در ساعات اولیه صبح از خواب بیدار می شوند و نمی توانند دوباره بخوابند. میزان خواب فرد، نیز به شدت بر علائم اختلالات روانی تأثیر می گذارد. کم خوابی یک درمان موثر برای افراد مبتلا به انواع خاصی از افسردگی است، در حالی که در واقع می تواند باعث افسردگی در افراد دیگر شود. محرومیت شدید از خواب می تواند منجر به یک حالت به ظاهر روان پریشی از پارانویا و توهم در افراد سالم شود، و اختلال در خواب می تواند باعث ایجاد دوره های شیدایی (آژیتاسیون و بیش فعالی) در افراد مبتلا به افسردگی شیدایی شود.
مشکلات خواب در بسیاری از اختلالات دیگر از جمله بیماری آلزایمر، سکته مغزی، سرطان و آسیب به سر رایج است. این مشکلات خواب ممکن است از تغییرات در نواحی مغز و انتقال دهنده های عصبی که خواب را کنترل می کنند، یا از داروهایی که برای کنترل علائم سایر اختلالات استفاده می شوند، ناشی شوند. در بیمارانی که در بیمارستان بستری هستند یا مراقبت های شبانه روزی دریافت می کنند، برنامه های درمانی یا روتین های بیمارستانی نیز ممکن است خواب را مختل کنند. شوخی قدیمی درباره یک بیمار که توسط یک پرستار بیدار می شود تا بتواند یک قرص خواب آور بخورد حاوی یک دانه حقیقت است. هنگامی که مشکلات خواب ایجاد می شوند، می توانند به اختلالات فرد بیافزایند و باعث سردرگمی، ناامیدی یا افسردگی شوند. بیمارانی که نمی توانند بخوابند نیز بیشتر متوجه درد می شوند و ممکن است درخواست خود را برای داروهای مسکن افزایش دهند. مدیریت بهتر مشکلات خواب در افرادی که دارای سایر اختلالات هستند می تواند سلامت و کیفیت زندگی این بیماران را بهبود بخشد.
علل نیازما به خواب
خواب و مشکلات مربوط به آن، در تعداد زیادی از اختلالات انسانی نقش دارند و تقریباً همه رشته های پزشکی را تحت تأثیر قرار می دهند. به عنوان مثال، مشکلاتی مانند سکته مغزی و حملات آسم بیشتر در طول شب و اوایل صبح اتفاق می‌افتد، شاید به دلیل تغییرات در هورمون‌ها، ضربان قلب و سایر ویژگی‌های مرتبط با خواب.
خواب، همچنین بر برخی از انواع صرع به روش های پیچیده ای تأثیر می گذارد. به نظر می رسد، خواب REM به جلوگیری از گسترش تشنج های شروعی از یک قسمت مغز به سایر مناطق کمک می کند، در حالی که خواب عمیق باعث گسترش این تشنج ها می شود.
- زنده ماندن
اگرچه دانشمندان هنوز در تلاش هستند تا دقیقاً بدانند چرا افراد به خواب نیاز دارند، مطالعات حیوانی نشان می دهد که خواب برای بقا ضروری است و کم خوابی نیز به روش های مضری بر سیستم ایمنی بدن تأثیر می گذارد.
- برای حفظ عملکرد سیستم عصبی
به نظر می رسد که خواب برای عملکرد صحیح سیستم عصبی ضروری است. خواب کم باعث خواب آلودگی و ناتوانی در تمرکز افراد در روز بعد می شود. همچنین منجر به اختلال در حافظه و عملکرد فیزیکی و کاهش توانایی در انجام محاسبات ریاضی می شود. اگر کم خوابی ادامه یابد، ممکن است توهمات و نوسانات خلقی ایجاد شود. برخی از کارشناسان معتقدند که خواب به نورون های مورد استفاده در زمان بیداری، فرصتی برای خاموش شدن و ترمیم خود می دهد. بدون خواب، نورون ها آنقدر از نظر انرژی تهی شوند و آنقدر با محصولات جانبی حاصل از فعالیت های سلولی طبیعی آلوده می شوند که شروع به عملکرد نادرست می کنند.
- برای نگه داشتن ما در حال رشد
خواب عمیق همزمان با ترشح هورمون رشد در کودکان و بزرگسالان جوان می باشد. بسیاری از سلول های بدن نیز افزایش تولید و کاهش تجزیه پروتئین ها در طول خواب عمیق را نشان می دهند. از آنجایی که پروتئین ها بلوک های ساختمانی مورد نیاز برای رشد سلولی و ترمیم آسیب ناشی از عواملی مانند استرس و اشعه ماوراء بنفش هستند، خواب عمیق ممکن است واقعا "خواب زیبایی" باشد.
بعلاوه، فعالیت در بخش‌هایی از مغز که احساسات، فرآیندهای تصمیم‌گیری و تعاملات اجتماعی را کنترل می‌کند، در طول خواب عمیق به شدت کاهش می‌یابد، که نشان می‌دهد این نوع خواب به افراد در حفظ عملکرد عاطفی و اجتماعی بهینه در هنگام بیداری کمک کند.
رویاپردازی و خواب REM
ما معمولاً هر شب بیش از چندین ساعت را صرف خواب می کنیم. دانشمندان چیز زیادی در مورد چگونگی و چرایی خواب ما نمی دانند. زیگموند فروید معتقد بود که رویا "دریچه ایمن" برای خواسته های ناخودآگاه است. تنها پس از سال 1953، زمانی که محققان برای اولین بار، REM را در نوزادان به خواب رفته توصیف کردند، متوجه شدند که تجربیات عجیب و غیرمنطقی که ما آنها را رویا می نامیم، تقریباً همیشه در طول خواب REM اتفاق می افتد.
خواب REM با سیگنال هایی از ناحیه ای در پایه مغز به نام پونز، شروع می شود. این سیگنال‌ها به ناحیه‌ای از مغز به نام تالاموس می‌رسند، که آنها را به قشر مغز می‌رساند. پونز همچنین سیگنال هایی را ارسال می کند که نورون های نخاع را مسدود می کند و باعث فلج موقت عضلات اندام ها می شود. اگر چیزی با این فلج تداخل کند، افراد از نظر فیزیکی رویاهای خود را به نمایش می گذارند. این مشکلی نادر و خطرناک به نام اختلال رفتاری خواب REM می باشد. برای مثال، شخصی که در خواب با توپ بازی می کند، ممکن است با سر به مبلمان بخورد یا کورکورانه به کسی که در نزدیکی او است ضربه بزند، در حالی که سعی می کند توپی را در خواب بگیرد.
خواب REM، نواحی مغزی که در یادگیری استفاده می شوند، را تحریک می کند. این روند، ممکن است برای رشد طبیعی مغز در دوران شیرخوارگی مهم باشد، که دلیل اینکه چرا نوزادان زمان بیشتری را نسبت به بزرگسالان در خواب REM می‌گذرانند، می تواند باشد. مانند خواب عمیق، خواب REM با افزایش تولید پروتئین مرتبط است. یک مطالعه نشان داد که خواب REM بر یادگیری برخی از مهارت های ذهنی تأثیر می گذارد. افرادی که مهارتی را آموزش می‌دیدند و سپس از خواب غیر REM محروم می‌شدند، می‌توانستند آموخته‌های خود را پس از خواب به خاطر بیاورند، در حالی که افراد محروم از خواب REM نمی‌توانستند.
اختلالات خواب
برخی از شایع ترین اختلالات خواب عبارتند از بی خوابی، آپنه خواب، سندرم پای بیقرار و نارکولپسی.
آپنه خواب
آپنه خواب یک اختلال تنفسی قطع شده در طول خواب است. معمولاً همراه با تجمع چربی یا از دست دادن تون عضلانی با افزایش سن رخ می دهد. این تغییرات باعث می‌شود که در هنگام تنفس، زمانی که عضلات در خواب شل می‌شوند، نای در هم فرو برود. این مشکل که آپنه انسدادی خواب نامیده می شود، معمولاً با خروپف بلند همراه است (البته همه کسانی که خروپف می کنند این اختلال را ندارند). اگر نورون‌هایی که تنفس را کنترل می‌کنند در طول خواب عملکرد نادرست داشته باشند، آپنه خواب نیز ممکن است رخ دهد. در طول یک دوره آپنه انسدادی خواب، تلاش فرد برای استنشاق هوا مکشی ایجاد می کند که نای را فرو می ریزد. این جریان هوا را به مدت 10 ثانیه تا یک دقیقه مسدود می کند، در حالی که فرد خوابیده برای نفس کشیدن تلاش می کند. هنگامی که سطح اکسیژن خون فرد کاهش می یابد، مغز با بیدار کردن فرد به اندازه کافی واکنش نشان می دهد تا ماهیچه های راه هوایی فوقانی را سفت کند و نای را باز کند. ممکن است فرد خرخر کند یا نفس نفس بزند، سپس خروپف را از سر بگیرد. این چرخه ممکن است صدها بار در شب تکرار شود. بیداری‌های مکرر که بیماران آپنه خواب تجربه می‌کنند، آنها را دائماً خواب‌آلود می‌کند و ممکن است منجر به تغییرات شخصیتی مانند تحریک‌پذیری یا افسردگی شود. آپنه خواب همچنین فرد را از اکسیژن محروم می کند، که می تواند منجر به سردرد صبحگاهی، از دست دادن علاقه به رابطه جنسی یا کاهش عملکرد ذهنی شود. همچنین با فشار خون بالا، ضربان قلب نامنظم و افزایش خطر حملات قلبی و سکته مغزی مرتبط است. بیماران مبتلا به آپنه خواب شدید و درمان نشده دو تا سه برابر بیشتر از جمعیت عادی در معرض تصادفات رانندگی هستند. در برخی از افراد پرخطر، آپنه خواب حتی ممکن است منجر به مرگ ناگهانی ناشی از ایست تنفسی در طول خواب شود.
سندرم پاهای بی قرار
سندرم پای بیقرار (RLS)، که یک اختلال خانوادگی که باعث خزیدن، گزگز، یا سوزن سوزن شدن ناخوشایند در پاها و تمایل به حرکت دادن آنها برای تسکین می شود، به عنوان یکی از شایع ترین اختلالات خواب، به ویژه در میان افراد مسن، در حال ظهور است. این اختلال منجر به حرکت مداوم پا در روز و بی خوابی در شب می شود و شدیدا در افراد مسن شایع‌تر است، اگرچه علائم ممکن است در هر سنی ایجاد شود. ای اختلال در برخی موارد، ممکن است با شرایط دیگری مانند کم خونی، بارداری یا دیابت مرتبط باشد.
نارکولپسی
افراد مبتلا به نارکولپسی اغلب در ساعات مختلف روز «حملات خواب» دارند، حتی اگر مقدار طبیعی خواب شبانه داشته باشند. این حملات از چند ثانیه تا بیش از 30 دقیقه طول می کشد. افراد مبتلا به نارکولپسی همچنین ممکن است کاتاپلکسی (از دست دادن کنترل عضلانی در موقعیت های احساسی)، توهم، فلج موقت هنگام بیدار شدن و اختلال در خواب شبانه را تجربه کنند. به نظر می رسد این علائم ویژگی های خواب REM هستند که در هنگام بیداری ظاهر می شوند، که نشان می دهد نارکولپسی یک اختلال در تنظیم خواب است. علائم نارکولپسی معمولاً در دوران نوجوانی ظاهر می‌شوند، اگرچه اغلب سال‌ها طول می‌کشد تا تشخیص صحیح به دست آید. این اختلال (یا حداقل استعداد ابتلا به آن) معمولاً ارثی است، اما گاهی اوقات با آسیب مغزی ناشی از آسیب سر یا بیماری عصبی مرتبط است.
آینده علم خواب
تحقیقات در زمینه خواب در حال گسترش است و توجه بیشتر دانشمندان را به خود جلب می کند. اکنون محققان می‌دانند که خواب یک حالت فعال و پویا است که بر ساعت‌های بیداری ما تأثیر زیادی می‌گذارد و برای درک کامل مغز باید خواب را درک کنیم. روش‌های نوآورانه‌ای مانند تصویربرداری از مغز، اکنون می‌تواند به محققان کمک کند تا بفهمند مناطق مختلف مغز در طول خواب چگونه کار می‌کنند و چگونه فعالیت‌ها و اختلالات مختلف بر خواب تأثیر می‌گذارند. درک عواملی از خواب که بر سلامت و بیماری تأثیر می‌گذارند نیز ممکن است به درمان‌های جدید انقلابی برای اختلالات خواب منجر شود.
ترجمه و تالیف: حدیثه سقاتپه
References:
https://www.sleepfoundation.org
https://www.sleepassociation.org